Home

III Konkurs o nagrodę im. Ignacego Jana Paderewskiego za najlepszą rozprawę doktorską oraz pracę magisterską lub dyplomową został ogłoszony przez Stowarzyszenie Nasza Kolumna w dniu 15 lutego 2023 r.

Zobacz protokół Kapituły Konkursowej

W Kolumnie spędziłem pierwsze dwadzieścia lat życia. Ukryty w zielonej mgle niekończących się lasów, z braku rozrywek, bawiłem się ideami, które jak świecące wróżki wybielały się w odbiciu księżyca. Wznosiły się wysoko nad sosny. Nad pnie obrośnięte twardym naskórkiem pamiętającym pieszczoty cieni przeszłości.

Bardzo szybko zaczęło brakować mi tego w trakcie studiów. Zamknięty w czterech ścianach łódzkiego bloku, w poszukiwaniu tematów pracy dyplomowej z architektury, postanowiłem wrócić do swoich korzeni osadzonych w miękkim mchu piaskowej górki.

Najszczerszym celem mojej, nagrodzonej przez Państwa, pracy dyplomowej było rozsławienie Kolumny na cały świat. Założeniem projektowym zaś architektoniczne połączenie nowoczesnego i zrównoważonego designu ze istniejącym szkieletem domu przy ulicy Wileńskiej. Dom teraz porzucony i straszący pustym spojrzeniem powybijanych okien, dzięki mojemu projektowi ma szansę wypełnić swoje wodociągowe żyły ciepłem życia rodzinnego. Zaproponowanymi przeszkleniami zaciera granice tego, co w środku i tego, co na zewnątrz. Obrazy zamknięte w ramach okien skraplają się wiecznym migotaniem obejmującej je z zewnątrz natury.

Sosny w Kolumnie pamiętają jak mój stary był młody, a o mnie potykają się teraz podziemną siecią korzeni, która powstała dużo dużo dużo dużo dużo dużo wcześniej niż nasza ludzka internetowa pajęczyna.

Nie ma pytań w Kolumnie, na które nie odpowiedziałaby orkiestra szeptów sosen. Wystarczy wsłuchać się w to, jak one nas słuchają. Jak w wytężonej rozdziawionej ciszy, wiatr pieści ropiejące żywicą pęknięcie pnia i jak odgwizduje ptakom na ich zaczepki. Jak więc życie pozaziemskie może nie istnieć? Istnieje. Tu - w Kolumnie. Ale dziś nie o tym.

Dziś pragnę przekazać państwu swoje głębokie przekonanie o tym, że Kolumna zasługuje na zerwanie z niej poszarzałego prześcieradła. Zacerowania przetarć zakurzonych skrzydeł. Teraz kurzych. Nijakich, na pokruszenie, ni to przystroi, ni to przystoi.

Swoją pracą pragnąłem przywrócić naszej Kolumnie jej korynckość i Make Kolumna Great Again.

Na zakończenie pragnę obiecać, że do końca życia, jak Ignacy Jan Paderewski, zamierzam szerzyć perfumowane wieści lasu Kolumny po świecie.

Ta nagroda bardzo dużo dla mnie znaczy - dziękuję!

Dużo tu słów, dużo tu miłości,
Michał Bernasiak